Caharkale/Ajans Kafkas – Rus güdümlü Çeçen Başkan Ramzan Kadirov, patronu Rusya Başbakanı Vladimir Putin’e sadakatini bu kez “Onu kötü bir duruma düşürmemek için Kadirov 100 defa ölür” sözleriyle ortaya koydu.
Versia.ru’dan Elena Sevrükova’ın soruların yanıtlayan Kadirov, Çeçenya’da federallerin çıkardığı engeller yüzünden iş yapamadığından da yakındı. İşte Kadirov’un Kadirovca sözleri:
Ramzan Ahmatoviç, geçen sene ülkenizde antiterör operasyonu sona erdi. Nihai hedefin elde edildiğini düşünüyor musunuz? Çünkü maalesef bugüne kadar halen Rusya’nın tek bir bölgesi eylemlerden sigortalı değil, geçenlerde yaşanan Nevski express’i ele alabilir.
Çeçen terörizmi diye adlandırılan şeyle mücadele ile ilgili olarak… Günümüz Rusya yöneticileri cumhuriyette temel düzeni sağlamak için sert önlemlere başvurmak zorundaydı. Anayasal düzeni sağlamak için bu operasyon hayati gereklilikti. Neden? Çünkü belirli dış güçler -aynı güçler zamanında Sovyetler Birliği’ni dağıttı- o dönemde kendilerine zincir reaksiyona devam etmeyi ve Rusya’yı dağılma, çöküş ve kaosa sürüklemeyi hedef koymuştu. Onlar bugüne kadar halen kendi Rusya karşıtı politikalarını devam ettiriyorlar. Çeşitli bölgelerde metotlar farklı. Kafkasya’da terörizm, Sibirya ve Uzak Doğu’da alkol, uyuşturucu, fuhuş. Tüm bunlar egemen devlet Rusya’yı yıkmaya çalışan dost olmayan güçlerin faaliyetlerinin sonuçları.
Biz, hatırlaması acı vermekle birlikte gerekli olanı yaptık. Bu trajedinin Çeçen halkı için nasıl olduğunu düşündüğünde ruh ağlıyor. Ahmed-Hacı Kadirov, bizim ilk devlet başkanımız, önemli olanın bizi öldürmemeleri ve Çeçenya’dan Rusya’nın uçsuz bucaksız şehir ve köylerine tabutların gitmesine son vermek için halkı korumak olduğunu düşündü. İnanıyorum ki, biz Allah için, halkımız için, Rusya devleti için hareket ettik. Bugün ise en önemli şey kanun, düzen, istikrar, ekonomi ve sosyal alanının yeniden inşası. Bunu Rusya yönetimi de ilk devlet başkanımız da arzuladı. Yine de kurbanların bu kadar çok olmaması istenirdi. Ama Sovyetler Birliği’ni dağıtan güçler halen harekette, onlar için Çeçenya’da barış dezavantajlı. Ancak şimdi onlar için Nevski expresindeki gibi eylemleri burada organize etmeleri imkansız.
Nevski expresi patlaması, teröristlerle her yerde mücadele etmek gerektiğini gösteriyor. Her türlü zayıflık onların başlarını kaldırmalarına izin verir. Ve onları iyi ve kötü diye ayırmamalı. İnsan kanı akıtmayı düşünen her türlü suçlu ilelebet toplumdan izole edilmeli ve yok edilmeli. Haydutların milliyeti, inancı, ailesi, vatanı olmaz. Bundan dolayı çeşitli olayların ardından milli izler aramanın anlamı yok, emri vereni, yerine getireni, suç ortağını aramak lazım. Ve sert bir şekilde cezalandırmak.
İşte Umarov diye biri, Nevski expresi patlamasını organize ettiğini söyledi. Ve bazı Çeçen terörist ve ekstremistlerden söz edilmeye başlandı. Kesinlikle açıklıyorum ki, haydutların başkanı Umarov ile ortak bir yanımız yok. Onun sahibi ve koruyucuları Çeçenya’da değil Rusya’nın uzağındalar.
Olimpiyat şampiyonları Buyvaysar Saytiyev ve İslambek Albiyev, dağlarda haydutları arayan polisler, Caharkale şehrini yeniden inşa eden binlerce inşaatçı, Rusya kahramanı Ahmed-Hacı Kadirov, Rusya bütünlüğü için canını veren, işte Çeçenler bunlardır! Bugüne kadar halen halkı çamurla kirletmeyi isteyenleri de hatırlamaya engel yoktur. Bizi her konuda suçlamaya alıştılarsa da uzun yıllar boyunca topraklarında yaşananlardan ötürü Çeçen halkının suçu yoktur: birinci savaşta da Çeçenler, ikinci savaşta da Çeçenler… Dudayev’i Boris Yeltsin ve o zamanki ekibi ortaya çıkardı. Ve Graçev’i Caharkale’yi almak için iki alayla gönderen de onlar. Dudayev rica etti: Yeltsin ile konuşmama izin verin! Beş dakika, anlaşırız, savaş olmaz! Böyle bir fırsat vermediler. Bunun yerine halkı silahlandırdılar. Bunu Rusya düşmanları dışında kim yapabilirdi?
İşte artık Kuzey Kafkasya’da teröristlerin yapacağı bir şey yok. Ülke dışında oturanlar, Kafkasya’yı artık ateşleyemeyeceklerini hissediyor. Burada insanların kendileri mücadele ediyor, insanların kendileri haydutları ortaya çıkarıyor ve etkisizleştiriyor.
Kafkasya şu anda komün bir daireyi hatırlatıyor: Bir burada, bir orada periyodik olarak çekişmeler ve çatışmalar patlak veriyor. Tüm Kafkasya ile ilgili özel temsilci olacak birinin ortaya çıkma olasılığına nasıl yaklaşıyorsunuz? Böyle bir görev oluşturma fikri geçenlerde ülke başkanı tarafından ifade edildi…
Bana daha önceden de bu soru soruldu. Ancak ilk kez cevap veriyorum. Kafkasya’nın tüm bölgelerini birleştirmek, hepsine aynı gözle bakmak… Ben bunun çok başarılı bir karar olacağını düşünmüyorum. Gerçi bu konuda, federal düzeyde hiç kimsenin Kafkasya haritasını biçmeyi düşündüğüne inanmıyorum. Kafkasya, Rusya Federasyonu’nun bir bölümü. Tüm Rusya çeşitli insan ve halkların yaşadığı bölgelerden oluşuyor. Onların kendi özel milli kültürel değerleri, adetleri, hayat bakışları var… Çeşitli milletlerden insanların milletler arası nefret, birbirine karşı gizli veya açık nefreti olmaması için ne yapmak gerekir? Rusya’nın her bir vatandaşının Rus, Ukraynalı, Tatar, Çeçen kalarak kendisini büyük Rusya halkının bir parçası hissetmesi, ülkesiyle gurur duyması, Rusya marşını ezbere bilmesi, ülkesinin vatandaşlarını türlere ayırmaması gerekir.
Şöyle de düşünüyorum: Kafkasya özel temsilcisi olarak kim atanacak? Zaman zaman kendime soruyorum ve cevaplıyorum: Ben de Rusya Federasyonu yönetiminin temsilcisiyim. Rusya yönetiminin politikasını Kafkasya’da yürütüyorum, federal merkezden bütçe desteği alıyorum. Ben Çeçenya’nın yasal seçilmiş devlet başkanıyım, Rusya devlet başkanı beni tavsiye etti, beni parlamentomuz onayladı. Ben, Kremlin’in gerçek temsilcisiyim. Ben, tamamıyla Vladimir Putin’in adamıyım. Ben hiçbir zaman Putin’e ihanet etmem, hiçbir zaman aldatmam. Allah’a yemin ederim: 20 defa ölürüm. Ben, adamım ve Putin’e cesur bir adam, gerçek bir adam, akıllı politikacı olarak saygı duyuyorum. Ve işte eğer Kafkasya’ya bir özel temsilci daha gönderirse, durum daha mı iyi olacak?
Bana gelirse, şöyle diyeceğim: Ben Çeçenya Cumhuriyeti devlet başkanıyım, benim yeterince problemim var. Beni federal bütçeden para istediğim için sevmiyorlar, ülkedeki durumu anlamıyorlar. Çeçenya’ya verilen zararın yüzlerce milyar olduğunu düşünmüyorlar. Ve sanayi, tarım ekonomisini yeniden inşa etmek için, hayır sıfırdan inşa etmek için yüzlerce milyar lazım. Bize ülke ekonomisinin gelişmesi için, tüm federal programların gerçekleştirilmesi için 100 milyar söz verdiler, bunun 35’i krize bağlı olarak kesildi. Ben ise yüz binlerce ölü, yüz binlerce yaralı, binlerce kayıp veren halkı yönetmek zorundayım. Benim bu ıstırap çekmiş halkla ortak bir dil bulmam, onu federal politikanın doğruluğuna ikna etmem gerekiyor. Ben özel temsilciye şöyle diyeceğim: Şöyle ve şöyle, bana bugün ekonominin çalışması için şu kadar, işsizliği hiç değilse Rusya ortalamasına kadar düşürmek için şu kadar para lazım. O zaman ülkeyi kaldırabilirim. Eğer o meselenin çözümüne olumlu katkıda bulunursa, ben onu alkışlarım.
Başka bir ifadeyle, özel temsilci sadece aracı olabilir…
Güney Federal Bölgelerdeki özel temsilci Vladimir Ustinov kurumları çerçevesinde tüm problemleri gidermek mümkün mü? Görülen o ki, Ustinov ve yeni sorumlu kişinin ortak gayreti ile Kuzey Kafkasya’nın kaldırılması söz konusu. Ustinov çok inançlı, dindar biri. Politikacı ve insan olarak ona saygı duyuyorum. Ama eğer Rusya Federasyonu yönetimi ve cumhuriyetlerin devlet başkanları arasında aracı varsa, bu zayıflıktır. Ben, eğer devlet başkanıysam ve eğer bana güveniliyorsa, her şeyi devlet yönetimine doğrudan benim rapor etmem gerektiğini düşünüyorum. Ve Rusya devlet başkanının da hükümete, bakana gerekli emirleri tespit etme ve verme imkanı olmalı. Eğer bizim sağlık alanında problemlerimiz varsa, sağlık bakanlığına, sanayi alanında ise sağlık bakanına… Ve onlar meseleyi çözmekle sorumlu.
Bu arada, uzunca kimin Kafkasya’ya gönderilebileceğini düşündüm ve Rusya’da iki kişi gördüm: Sobyanin ve Surkov. Ben bu insanlara güveniyorum. Gerçi onlar için bu görevlerinin küçülmesi demek. Benim, Ramzan Kadirov’un şahsi düşüncesi böyle.
Peki sizce, bölgelerin sadece Rusya devlet başkanına boyun eğişleri gelecekte yeni bir ‘egemenlikler geçit törenine’ götürmez mi?
Bizler anlamalıyız ki, bölgeler, bunlar Rusya Federasyonu’dur. Bölgelerdeki politika, bölgelerdeki hayat, bölgelerde güvenlik, bunlar Rusya Federasyonu,7nun güvenliğidir, aydınlanmasıdır. Bazı insanlar ise maalesef bunu anlamıyor. Cami inşa ediyorum. Mal Mozdok’ta durduruluyor ve benim taş, mermer, kil, boya getirmem için ek masraf yapmam gerekiyor… Yardım edin diyorum! Herkese başvurdum, rica ettim… Uluslararası havaalanını açmak için federal merkeze 20 defa (!) başvurmam gerekti. Çeşitli hizmet yöneticileri ile görüştüm, gittim, konuştum: Siz bizim havaalanımızın ancak 2010’un üçüncü yarısında olabileceğini yazdınız. Bunu neye dayandırıyorsunuz? Eğer Dağıstan’da havaalanı varsa, İnguşetya’da varsa, bizim ne eksiğimiz var?
Peki siz tüm Kafkasya’yı elinize alır mısınız?
Hayatta hiçbir zaman!
Sadece bazıları sizin Çeçenya’da olmanız gerektiğini düşünüyor…
Eğer bana bu görev verilse bile reddederdim. Gerçi sürekli Kadirov’un Çeçenya ve İnguşetya’yı birleştireceği söylentileri oluyor.
Yani onların hiçbir dayanağı yok mu?
Eğer bana İnguşetya ile birleşme teklif edilirse, bunu ilk reddeden ben olurum. Böyle bir probleme ne gerek var? Problem bu kelime bile yeterli değil! Krasnodar Kray ile birleşmek bir derece mümkün olabilirdi. Onlar iyi gelişiyor… Ben direksiyonda olmak isteyen adam değilim, yönetime hasta değilim. Ben sadece halkın hizmetçisiyim. Allah’a yemin ederim, babama yemin ederim. Ben şimdiden, zamanı geldiğinde bu yükü üzerimden çıkarmak için devlet başkanlığı görevinden nasıl özenle ayrılacağımı ve sonunda artık kendi şahsi hayatımla ilgileneceğimi düşünüyorum… Ben tüm hayatım boyunca silahla gezdim. Ben caddelerde normal bir insan gibi özgürce dolaşmayı, kulüp veya restorana korumasız girmeyi, arkadaşlarımla oturmayı ve yarın ne olacak diye tahminde bulunmamayı hayal ediyorum.
Ama siz öncelikli olarak askersiniz, Çeçenya ise şimdi sivil yaşamında büyüyor. Ve sizin sivil rutin işlerle ilgilenmeniz gerekiyor. Bu sizin için ilgi çekici mi?
Ben sadece asker değilim. Ben her zaman barışçıl hayatı istedim ve insanlara yardım etmeyi hayal ettim. Anneme sorun, o anlatsın: Çocukluğumda masaya oturduğumda, hiçbir zaman Allah’tan dünyadaki yaşıtlarımın da lezzetli yemek yiyebilmeleri için masalarının dolu olmasını, iyi giyinebilmelerini istemeden yemek yemeye başlamamışımdır. Ben ruhen asker değilim. Bizim tavuğumuz kesilirken bakamazdım. Çocukluğumda sinek öldürmedim. Biliyorum, düşmanlarımızın da kendileri için dua eden ebeveynleri var, onların halklarına fayda sağlayan büyük insanlar olmasını hayal eden ebeveynleri var, kadınlar da oğulları için ağlıyor. Teröristlerle mücadele etmek zorunda kaldığımızda anladım ki, onların birçoğu şaşırtılmış gençler. Ben onların zamanında akıllarını başlarına toplamaları için her şeyi yaptım. Yine de hiçbir zaman aklını başına almayacak ve sivil yaşama dönmeyeceklerle savaşmak için ele silah almak zorunda kaldım.
Savaşma zamanında savaşçı olursun. Kamu hizmetleri ile ilgilenmek gerektiğinde kamu çalışanı. Ekmek yapmak gerektiğinde devlet çiftliklerini kalkındırırsın. Devlet çiftliklerini anlıyorum. Benim en gelişmiş devlet çiftliğimi var, tarım ekonomisinin yeniden canlanması için özel merkez kurduk, herkese ilk örnek olarak gösteriyorum, benim tavuk fabrikam var, çiftliğim var, ilk inek buzağıladı. İşte Çeçenya Cumhuriyeti’nde hayatımız böyle. İnanıyorum ki, beş yıl sonra, Allah nasip ederse her şeyimiz iyi olacak.
Peki sizce, Çeçenya zamanla donör bölge olabilir mi?
Bugün biz rahatlıkla yüksek kaliteli 2 milyon ton petrol çıkarabiliriz, bu ise senede 27-28 milyar ruble. Eğer petrolümüzü ihraç edebilirsek, tabi kaynaklarımızı tamamıyla kullanabilirsek, biz rahatlıkla donör olabiliriz.
Ve ayağa kalkınca, siz ayrılmak istemeyecek misiniz?
Kimden ayrılacağız? Libya lideri Muammer Kaddafi şöyle demişti: Rusya’dan ayrılmak isteyen delidir. Rusya’dan nereye ayrılacaksın? Ameriya’ya mı gideceksin? Biri hiç anlamayana? Bizim dilimiz, kültürümüz, geleneklerimize… Amerika bize yardım mı edecek? Biz- Rusya’yı oluşturan bölümüz ve Çeçenler bu ülkenin vatandaşı. Bunu referandumda oyladılar ve bu tür konuşmalara sonsuzca kadar nokta koydular.
Zamanında babama Moskova’da şöyle bir soru sordular: Eğer biz seni idare başkanı atarsak, Çeçenya’nın Rusya Federasyonu bölgesinin parçası olduğu kağıdını imzalar mısın? O şöyle dedi: “Hayır, önce referanduma toplamak lazım ve referandumda halk oylama yapmalı. Eğer vatandaş oy kullanırsa, o zaman bu belgeyi imzalarım ve hiç kimse onu hiçbir zaman şüphe altında bırakamaz.” Ahmed-Hacı Kadirov Çeçenya Cumhuriyeti Anayasa taslağını referanduma sundu, halk tereddütsüz destekledi. İşte bu belge tüm zamanların belgesidir. Akıllı insanlar böyle davranır. Akıllı politikacılar sonraki nesillere çözülmemiş problem bırakmıyorlar.
Federal merkez ve Çeçenya Cumhuriyeti arasında yetki kısıtlaması tasarısı vardı. Ben bu fikri reddettim. Şöyle dedim: Eğer bugün bağımsızlığa ulaşırsam, bundan sonra durumu kullanabilecek olsam, eğer bana yetkinin yarısını verseler, bundan ne elde edeceğim? Eğer her biri kendi parçasını isterse o zaman Rusya zayıflar. Ben ise aksini, Rusya’nın büyük bir devlet olarak güçlü kalmasını istiyorum.
Gelişim için gelecek istikametlerden söz ederken tabi kaynakları hatırlattınız. Turizm mi gelişecek?
Bizim mükemmel bir doğamız var. Dağlarda duruyorsun, burada yeşillik, orada kar, biraz ilerde sonbahar. Böyle yerler sadece bizde var. Bizim turizmi geliştirme imkanımız var, ama henüz her şey olmuyor. Moskova’ya gitmeden. Sen yönetimi ikna ettiysen de fark etmiyor, ofislerde oturanlar sıkça çomak sokuyorlar. Onlar için senin neye gayret ettiğin çok önemli değil. Bundan dolayı biz Kafkas otoyolunun 15-20. kilometresini genişletemiyoruz, her sene bu bölgede yaşanan trafik kazalarında 100’den fazla insan ölüyor. Akşam altıdan sonra Kafkas otoyolunda gitmek mümkün olmuyor. Halbuki istikrarın sağlanmasının ardından Çeçenya üzerinden transit geçiş hareketlendi. Federal müdürlüğe defalarca yazım. Henüz olamayacağıyla ilgili cevaplar geldi. Ben ne yapmalıyım? Bu yolun Çeçenya’nın tüm yerleşim yerlerinden geçtiğini söylüyorum. Yolu genişletin, orada bir çok insan ölüyor ricasında bulundum…. İstemiyorlar… Yeniden Moskova’da yönetimle konuşmak gerekiyor, yardım edin lütfen diye. Halbuki bu konu tamamıyla federal bakanlığın yetkisinde.
Medyadaki haberlere göre, sizin de ifadelerinize göre, Ramzan Kadirov’un özgürce Putin’in çalışma ofisinin kapısını açtığı sonucunu çıkarmak mümkün…
Ben bu adamı seviyor ve saygı duyuyorum. Onu bir şeyle kınamak isteğim olsaydı bile yapamazdım. O halkımızın en zor zamanlarında, şahsen benim en zor zamanlarımda beni kurtardı ve ayaklarımın üzerinde durdurdu. Daha önceden de söyledim: Onu kötü bir duruma düşürmemek için Kadirov 100 defa ölür. İşte benim Putin’e karşı münasebetim böyle. Bunu gönülden söylüyorum. Ve eğer Putin benden vazgeçse bile, yine de onun adamıyım… Sorunuza gelince. Elbette kapıyı nasıl açmak gerektiğini biliyorum. Ben ülkenin cumhuriyetlerinden birinin devlet başkanıyım, Vladimir Putin Rusya hükümeti başkanı, yönetim partisi Birleşik Rusya’nın lideri. Ve ben bunu hiçbir zaman unutmadım. Kapıyı açarken ve kaparken. Bir kez daha altını çiziyorum, Putin’e büyük bir saygım var ve sadece politikacı olarak değil insan olarak.
Peki sizce Ahmed-Hacı Kadirov bugünkü faaliyetlerinizi onaylar mıydı tahminleriniz nedir?
Benim babam Allah’a içtenlikle inanıyordu ve Allah için, halkı için çalıştı. 1999’da köyümüzü bombaladıklarında, Tsentoroy civarına ateş açtıklarında onunla karanlıkta oturduk, ışık yoktu. Ona sordum:
– Neden böyle, federal merkez bizi haydut olarak çağırıyor, diğer taraf İçkerya ise hain?
– Zorluklarını, sıkıntılarını biliyorum. Eğer korkuyorsan, sana yardım ederim Moskova’ya okumaya gönderirim, git, ben ise bu yoldan dönmeyeceğim.
– Bugünden itibaren sadece oğlun değilim, yardımcın, savaş arkadaşınım ve işlerimle sana ne kadar bağlı olduğumu göstereceğim.
Bu geceyi halen hatırlıyorum.
Sizin için aile ne demek? Eşiniz, anneniz hakkında hiç değilse birkaç kelime söyleyebilir misiniz?
Annem video kamerayı sevmiyor, gazetecilerle görüşmeyi sevmiyor… Babamın ölümünden sonra mirasıyla bir vakıf kurdu ve hayır işleriyle uğraşıyor. Eşim çocukları büyütüyor ve eğitiyor, benim yedi çocuğum var. O yetiştirme ve eğitme işinde başarılı. O aynı zamanda vakfın başkan yardımcısı, anneme yardım ediyor. Sıkça okullarda oluyor… Ama yine kamerasız, ihtirassız…
Peki sizce kadınlara yönelik doğru Müslüman yaklaşım nasıldır? Müslüman olmayan kadınların sizin için ikinci sınıf olduğu doğru mu?
Doğru değil. Ne fark eder, Müslüman veya değil. Ben tanrı değilim ve onları yargılayamam. O sadece Hıristiyan doğdu ve Hıristiyan yetişti. Neden bundan ötürü ona başka türlü davranmalıyım? O, güzel bir kadın veya zeki bir kadın veya eğitimli bir kadın olarak hoşuma gidebilir. Güzel ve akıllı kadınlar her zaman ilgimi çekmiştir ve onlara bir tavsiyede bulunmak isterim: Evlenin ve çocuk doğurun. İşte sen güzel, güçlü bir kızsın, oğullar doğurabilirsin, oğullar ise Rusya’nın savunucuları olacak. İyi biri ile evlen, çocuk doğur, alkol ve sigara kullanmayı bırak- bunlar kadın işi değil. Ben her zaman böyle derim. Benim Müslüman olmayan çok saygı duyduğum bir çok güzel kız tanıdığım var.
Güçlü birisiniz, görülen o ki düşmanınız çok. Peki sıkça ihanete uğradınız mı?
Bana birçok defalar ihanet ettiler, ama bana karşı suikast girişiminde bulunanları bile affettim. Açık hainler var, onlar hemen görülüyor. Ama onların bunu yapamayacağını düşündüğün, ama sana ihanet eden insanlar da var. Ama insanlara güvenmeye çalışmak lazım. Korkan kişi güvenmez, ben ise sadece Allah’ta korkarım. Ölümün geleceğini biliyorum: Ölümü aramamalısın, o kendisi gelecek. Biz ebedi değiliz, bundan dolayı burada iken iyi şeyler yapmalıyız. Ruhumuzu başka bir hayat için hazırlamalıyız. Orada yeryüzündeki işlere göre yargılanacak: Kadirov Ramzan Ahmatoviç, işte şu zamanda günah işledi, şu zamanda iyi işler yaptı…
Yolsuzluğa karşı aldığınız önlemler hakkında sormak isterim. Evinden ana okulu yaptığınız bir inşaatçı hakkında hikayeyi duydum…
O çok iyi bir delikanlı aslında. O bütçe kaynaklarını çalmadı, o borç aldığım ve sosyal kurumlar inşa etmesi için ona verdiğim parayı çaldı. O yüzde 20’sinden fazlasını çaldı ve kendisine ev inşa etti. Ben ona güvenmiştim… Ona şöyle dedim: Biz seninle iyi arkadaşız, bu parayı nereden aldığımı biliyorsun. Bu benim sorumlu olduğum bir kredi. İncelemeye başladım ve onun parayı çaldığını gördüm. Ona bir şey yapmadım, ona kırılmadım, sadece şöyle dedim: Gözlerime nasıl bakabilirsin? Böyle yaptığını için çok üzüldüm. Ben sana karşı dürüsttüm…
Evet yolsuzluk bizde var, ama ülkeye göre biraz daha az. İşte bütçe kaynaklarını ise henüz almaya başladık. Eğer ben borç almasaydım bugüne kadar az şey inşa ederdik.
Son olarak komşu İnguşetya hakkında sormadan edemeyeceğim. Kafkasya’da bir çok kişi ‘Prigorodnıi bölgesi probleminden’ söz ediyor. Buna nasıl bakıyorsunuz?
Söylediğim her şeyi olduğu gibi yazın. Prigorodnıi bölgesi probleminin çözülmesine yardım etmek istedim. Benim saygı duyduğum, kendilerinin bana saygı duyduğu birçok saygın Oset, İnguş tanıyorum. Komisyon kurmayı düşündüler, ancak bana gelen bilgilere göre, Yunusbek Yevkurov benim bu komisyona dahil edilmemi istemedi. Eski Çeçen-İnguş ASSR’in Sunjen bölgesi ve Malgobek bölgesinin bazı yerlerine gelince, belirli sorular halen var. Gerçi çözüm yukarıya bağlı. Şöyle diyorlar, güya Cohar Dudayev bu yerleri komşu cumhuriyete verdi. Eğer biz Dudayev yönetimi ve onun yasal olmadığını söylersek, ne olacak? Eğer birisi Dudayev yasal devlet başkanıydı, İçkerya yasal cumhuriyetti derse biz susarız. Evet biz kardeş halklarız, bizi hiç kimse ve hiçbir şey parçalayamaz, ama ülkede bölgeler arası idari sınırların olması lazım ve onların varlığı sadece istikrara hizmet ediyor. Sınırlar ise bilindiği üzere ortak çiziliyor. ÖZ/FT
11.01.2010’da Cersia.ru’da yayımlanan bu röportajı Ajans Kafkas için Özlem Güngör Türkçeye çevirdi.
