Yirmi yıl önce, 26 Kasım 1994’de Urus-Martan ve Nadtereçnıi bölgelerinden Caharkale’ye Rus tank taburu girdi.
Caharkale’ye giren bu tabur yağmalandı ve tanklar yakıldı. Yakalananlar, federal istihbarat servisine bağlı paralı askerlerdi. Olayın ardından yakalanan askerler televizyon kameraları önünde yaşananları detaylı bir şekilde anlattı. Çeçenya yönetimi, Rusya eğer olayı kabul etmezse askerlerin öldürüleceğini açıkladı. Ertesi gün Rusya Savunma Bakanı Paverly Graçev, Çeçenya’da Rus askeri bulunmadığını söyleyerek olayı inkâr etti.
Her şey şimdi olduğu gibi.
İlan edilmemiş savaş o zaman Çeçenya’da, şimdi-Ukrayna’da.
Çeşitli bölgeleri kontrol eden çok sayıda paramiliter oluşum.
Özel operasyonlarda aciz kalan yerel militanlara destek olarak Rus askerlerin kullanılması, ayrıca para, silah ve danışmanlık desteği…
Tüm mesele reytingde…
Rus askerlerinin öldürülmesi ve esir alınması.
Onların varlığını reddederek ihanet eden devlet.
Askeri şeref yerine bu askerlere layık görülen Gizli Mezarlar.
Yirmi yıl aradan sonra her şey yeni bir dekor eşliğinde tekrarlanıyor. Yine aynı şekilde, kanlı ve anlamsız.
Yirmi yıl öne yaşananlar doğru olmasa da bir mantığı vardı.
1990’ların başındaki savaş birçoklarının düşündüğü gibi petrol için başlamamıştı. Rus nüfusun hakları içinde başlamamıştı.(onu çok sonra hatırladılar) Petrolden de Rus nüfusun haklarında da önemli bir şey vardı. “İKTİDAR”
Aralık 1993’te Duma’daki seçimleri beklenmedik şekilde Yeltsin muhalifleri kazandı. Komünistler ve Jirinovskiciler. Yeltsin yönetimi yanlısı siyaset teknolistleri (o zamanlar onlar siyaset teknolistleri olarak adlandırılmıyordu) çıkış yolunu buldular. Bulunan çıkış yolu, muhalefetin seçmenlerini ele geçirmek için, sloganlarını ele geçirmekti. Bunun için ise milli duyguları harekete geçirecek bir şey yapmak gerekiyordu.
Düşen reytingi kazanılan küçük bir savaş gibi hiç bir şey geri getirmiyor…
16 Kasım’da yazılmış olan “Şahray planı” bir ay sonra Aralık 1993’de devreye sokuldu. Güçlü baskı altında yürütülen müzakereler bir sonuç vermedi. Müzakerecileri altı ay sonra kimse hatırlamıyordu. 1 yıl içerisinde de savaş başladı.
Hemen belirteyim, bu “reyting savaşı” beklenen sonucu vermedi. 1996 başında reytingler ‘beş buçuğa’ geriledi.
Peki ya şimdi?
‘Yeni Rusya projesinin’ siyasi ve pratik temel amacı nedir? Eğer Ukrayna’da yaşananlardan bir sonuç bekleniyorsa, bu sonuç; şu anki Rusya devlet başkanının reytinginin yüzde seksenlerde olmasıdır…
… 26 Kasım 1994’ten sonra Rusya yönetimi yeniden düşünme imkânı buldu. Kan ve utancı, daha fazla kan daha ağır utanç ile yıkamayı tercih ettiler.
11 Aralık 1994’de Çeçenya’ya Rus tankları girdi, bu gün için bunu maskelemeye çalışmak gereksiz.
Şimdi, Aralık 2014 arifesinde Rus askerleri Ukrayna sınırında duruyor. Bakalım gelecek aylar bizim için neler getirecek…
Çeçenya’dan hatırlatma ve uyarı.
Kaynak: Ekhokavkaza.ru
Çeviri: Ajanskafkas
Aleksandr Çerkasov
